Kapłani, którzy pracowali w białowacko-wojdackiej parafii
ks. Józef Jakub Fordon
Pierwszym duchownym, który opiekował się i kierował budową świątyni był ks. Józef Fordon (imię zakonne ks. Józef Jakub Melchior ). Urodził się w Grodnie w 1862 r. Większa część życia spędził w tym mieście, gdzie ukończył seminarium duchowne. Dłuższy czas był proboszczem w Dobrowie Grodzieńskiej (obecnie Dąbrowa Białostocka). W parafii p.w. Wszystkich świętych w Wilnie przebywał jako proboszcz do 1905 r. Za gorliwą obronę uciskanego Kościoła władze carskie zakazały mu działalności duszpasterskiej na terenie imperium rosyjskiego. W 1907 roku został usunięty z Wilna. Zamieszkał wtedy w kaplicy cmentarnej w podwileńskich Ponarach, skąd dalej kierował swoją parafię. Po roku 1907, na fali reform porewolucyjnych, zaczął się ucisk rusyfikacyjny wobec Kościoła na dawnych ziemiach polskich. Za zezwoleniem władz carskich ks. Fordon objął probostwo w Białej Wace i wybudował tam kościół. Zmarł 27 lutego1927 r. w Grodnie.
Z inicjatywy ojców franciszkanów przekonanych o świątobliwości jego życia podjęto próbę wyniesienia go na ołtarze. Bezpośrednio po jego śmierci zostały zebrane świadectwa dotyczące jego życia, a potem po II wojnie światowej je uzupełniono, ale okoliczności polityczne nie pozwoliły na wszczęcie procesu jego beatyfikacji. Po zmianach ustrojowych w 1989 podjęto kolejną próbę, po czym 12 stycznia 1996 Stolica Apostolska wydała zgodę tzw. Nihil obstat pozwalającą na rozpoczęcie tego procesu.
Przez krótki czas proboszczem również był ks. Krzywicki. Urzędował zaledwie kilka miesięcy, jako że popadł w konflikt z hrabią Włodzimierzem Łęskim
Jego miejsce zajął na mocy dekretu nominacyjnego z dn. 20 marca 1922 r. ks. Antoni Czyżewski . Urodził się 2 czerwca 1886 r. we wsi Jacowlany parafii Sokółka. Ukończył Seminarium Duchowne w Wilnie. Mianowany na urząd proboszcza w 1922 r. W roku 1928 Czyżewski popadł w konflikt z jednym z posłów RP, który próbował rozwinąć agitację polityczną na terenie parafii. Napotkał zdecydowany opór proboszcza. Poseł nie odpuścił proboszczowi, zaczął uprzykrzać różne sposoby. Prowokacje, przesłuchania nawet areszt, ale ks. proboszcz nie dał się sprowokować. Po wyjaśnieniu sprawy arcybiskup Romuald Jałbrzykowski dekretem z dn. 12 kwietnia 1929 r. mianował ks. Czyżewskiego proboszczem w Zaporożu.
Następnym był ks. Seweryn Janowski ( więcej na katolicy1844republika ). Duchowny urodził się 5 czerwca 1895 r. w Wiłkomierzu. Zdobył stopień doktora nauk teologicznych. Pracował 10 lat, do 1939 r., przekazał parafię ks. Oziewiczowi . Trudno określić jak długo pełnił posługę z braku danych. Jego nazwisko po raz ostatni wspomniane w księgach parafialnych w 1947 r.
W 1949 r. do Białej Waki przybył ks. Leopold Chomski, który został aż do swojej śmierci 1982 r. Ks. Chomski ur. 16 października 1885 r. we wsi Sproguny w parafii Soły w rejonie oszmiańskim. Szkołę średnią ukończył w Wilnie. Do seminarium wstąpił w 1902 r., otrzymał zezwolenie na studia teologiczne od gubernatora. W 1906 r. zdobył stopień magistra teologii. 12 czerwca 1910 r. z rąk bp. Jana Cieplaka przyjął świecenia kapłańskie. 1911-1919 prowadził wykłady w seminarium Duchownym w Wilnie. W latach 1919-1931 był kapelanem i prefektem w Gimnazjum im. Z. Augusta w Wilnie. Wśród jego uczniów byli m. in. Ludwik Stomma i Czesław Miłosz . Ks. Leopold Chomski pracował nieco później w Dąbrowie Grodzieńskiej jako proboszcz i dzie
(Prefekt Czesława Mikosza)
W czasie II wojny światowej i w okresie powojennym ks. Leopold był proboszczem w kościele p.w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Wilnie na Zwierzyńcu. Ponieważ nie zgodził się opuścił parafii, czego życzyły sobie władze sowieckie, oświadczając publicznie, iż dopóki będzie w kościele, chociaż jeden chrześcijanin, on nie opuści świątyni. Za co został usunięty z parafii i wyrzucony z Wilna. Do Białej Waki przybył w końcu 1947 r. i tu pozostał do końca dni swoich. W pamięci parafian ks. proboszcz Chomski został zapamiętany jako człowiek niezwykle pracowity, sumienny, słowny, uczciwy, ale wymagający. Do ostatnich prawie dni swego życia udzielał się pracy dusz pasterskiej.
Zmarł 23 grudnia 1982 r. Przeżył 97 lat i dwa miesiące. W obecnej chwili był jednym z najstarszych księży na Wileńszczyźnie. Został pochowany przy kościele w Wojdatach dn. 27 grudnia 1982 r.
Po śmierci ks. Chomskiego proboszczowie w Wojdatach zmieniali się co kilka lat.
Bezpośrednio po ks. Chomskim na urząd proboszcza został mianowany ks. Antanas Valatka . Urodził się 2 października 1945 r. święcenie przyjął w 1974 r. W parafii p.w. Nawrócenia świętego Pawła Apostoła w Wojdatach przebywał do 1987r.
W tym samym roku nominacje na proboszcza w Białej Wace otrzymał ks. Henryk Błażewicz urodzony 9 czerwca 1946 r. Wyższe Seminarium Duchowne w Kownie ukończył 27 maja 1979 r. i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Ks. Błażewicz parafią zarządzał do roku 1992, po czym został przeniesiony na stanowisko proboszcza do Rudnik.
Nowym rządcą parafii wojdackiej został ks. Walenty Szusza urodzony 14 lutego 1956 r. Seminarium Duchowne ukończył 28 maja 1989 r. Po pięciu latach ks. Walenty Szusza został przeniesiony na urząd proboszcza do Ejszyszek.
Kolejnym proboszczem 1997 r. został ks. Rajmundas Macidulskas, urodzony 8 czerwca 1968 r.. Wyższe Seminarium Duchowne w Kownie ukończył i święcenia kapłańskie otrzymał 28 maja 1989 r. Po święceniach został wikariuszem w kościele p.w. świętych Apostołów Piotra i Pawła w Wilnie.
Z reszty tam od dzieciństwa był ministrantem. Kolejną jego placówką duszpasterską była właśnie parafia w Wojdatach, do której przybył jako proboszcz w 1997 r.
Zmarł 2025 r.
Ks.proboszcz Józef Narkun
Duchowny urodził się w Wilnie w 1957 roku 5 stycznia Kilka tygodni później został ochrzczony w parafii Serca Jezusa . 1973 został? absolwentem Wileńskiego Liceum Ogólnokształcącego nr 13. Po obowiązkowej służbie wojskowej w 1977 r. Wstąpił do seminarium w Kownie, które ukończył w 1982 r. Rektor seminarium opisał go jako poważnego, przyjaznego, taktownego i uzdolnionego, uczciwie wykonującego swoje obowiązki, nie lubiącego powierzchowności życia i pracy.
Ks. Józef Narkun sumiennie dbał o powierzone mu kościoły. Podczas pracy w Solecznikach znacznie rozbudował mały stary kościół, praktycznie budując nowy. Jako proboszcz parafii Wojdackiej przebudował kościół w Czarnym Borze, włożył mnóstwo wysiłku i serce, który został później konsekrowany na Bł. Michała Sopoćki . Odnowił także kościół w Rudnikach.
17 sierpnia 2019 r. wieczorem w wieku 62 lat w szpitalu uniwersyteckim w Wilnie zmarł proboszcz parafii Rudnickiej, ks. Józef Narkun
W czerwcu 2011 r. proboszczem w Wojdatach został ksiądz Jerzy Witkowski, urodzony 1 listopada 1977 r.
W 1996 r. rozpoczął przygotowanie do kapłaństwa i studia filozoficzno-teologiczne na Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie. Jesienią 1999 r.
rozpoczął kontynuację studiów w Niemczech (Erfurt). W 2002 r. zakończenie studiów na Uniwersytecie w Erfurcie. 2002-2003 praktyka duszpastersko-pedagogiczna w Bautzen ( Niemcy) w parafii dwujęzycznej niemiecko-serbołużyckiej. We wrześniu 2003 r. Święcenie diakonatu i rozpoczęcie pracy jako prefekt w Wyższym Seminarium Duchownym w Wilnie. Kapłańskie święcenia otrzymał 1 maja 2004 r. 2008-2012 studia doktoranckie niestacjonarne z zakresu teologii pastoralnej na Uniwersytecie Katolickim Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie z uzyskaniem tytułu licencjata teologii katolickiej. W parafii rozpoczął pracę jako proboszcz pełen nowych idei, które skutecznie zrealizował. Dzięki księdza nowatorstwu parafianie posiadają internetową stronę parafialną, profil na facebooku, gdzie każdy parafianin natychmiast otrzymuje informacje i śledzi wydarzenia parafialne. Zyskał duże sympatie dzieci i młodzieży. Została
założona świetlica parafialna dla dzieci. Dzięki ks. Jerzemu zostało gruntownie odnowione sanktuarium kościelne (trawniki, ścieżki, schody kościelne, zasadzone drzewka, nowe ławeczki, groby pochowanych księży przy kościele, brama główna, schody i poręcza i ogrodzenia całego terytorium należącego do parafii przy kościele). Ksiądz Jerzy włożył nie mało wysiłku, aby zostały zwrócone kościołowi budynki, które były zabrane w czasach sowieckich.
Po zakończeniu posługi kapłańskiej w parafii Wojdackiej ks. Jerzy przyjął obowiązki dziekana i proboszcza w parafii Podwyższenia Krzyża Św. w Wileńskiej Kalwarii.
Ks. Jerzy Witkowski i ks. Daniel Dzikiewicz są wespół autorami książek pamiątkowych z cyklu „Wielcy Ludzie Wileńszczyzny”. Józef Obrembski, kapłan według serca Bożego, Anna Krepsztul – człowiek sztuki i cierpienia, Wanda Boniszewska – przeslanie do odczytania.
Niemal w przededniu piątej rocznicy śmierci została wydana książka poświęcona pamięci ludowej malarki z Taboryszek. Redaktorzy – ks. Daniel Dzikiewicz i ks. Jerzy Witkowski – pozostali wierni konwencji naukowej wydania i, podobnie jak w pierwszym tomie dedykowanym śp. prałatowi Józefowi Obrembskiemu, zachowali dwuczęściowa strukturę. Pierwszą wypełniają treściwe, niezwykle wymowne wspomnienia kapłanów, którzy znali i odwiedzali Annę Krepsztul. Drugą część stanowią prace naukowe dotyczące różnych aspektów postrzegania cierpienia – od biblijnego, moralnego poprzez psychologiczny, a także związane ze sztuką.
Z wielkim zapałem i poświęceniem, od sierpnia 2020 roku, ksiądz doktor Daniel Dzikiewicz (ur.1971-11-20) objął stanowisko proboszcza w parafii Wojdackiej. Jest wykładowcą w Seminarium im. Św. Józefa, a swoje doświadczenie duszpasterskie zdobywał również w Niemczech, co potwierdza obszerny artykuł jego autorstwa dostępny pod linkiem: http://archidiecezja.lodz.pl/lst/pdf/30(2021-1)-Daniel-Dzikiewicz-Der-Begriff.pdf.
Rewitalizacja Budynków Parafialnych
Pod jego zarządem parafia Wojdacka rozkwitła. Ksiądz Dzikiewicz zajął się gruntowną renowacją starych budynków parafialnych. Dzięki jego staraniom, przy kościele powstał przepiękny dom parafialny, który służy wspólnocie. Odnowiono także domek, w którym niegdyś mieszkał ksiądz Leopold Chomski, znany jako spowiednik wybitnego poety Czesława Miłosza.
Nowe Życie Krypty Kościelnej
Proboszcz podjął się również kompleksowej odnowy krypty kościelnej, miejsca spoczynku niektórych członków rodziny Łęskich, którzy byli pomysłodawcami i fundatorami budowy kościoła. Krypta, wcześniej w opłakanym stanie i nękana wilgocią, przeszła metamorfozę. Została osuszone, otynkowana, odmalowana, a także wyposażona w nową podłogę. Teraz każdy parafianin i gość może swobodnie wejść do krypty, by oddać hołd fundatorom i pomodlić się przy ich grobach.
Ogrzewanie Kościoła i Nowoczesne Rozwiązania
Jednym z priorytetów księdza proboszcza było zapewnienie komfortu cieplnego w kościele w miesiącach zimowych. W 2023 roku w świątyni zamontowano hermetyczne, nowoczesne okna. Kolejnym krokiem, podjętym w 2024 roku, była wymiana starej drewnianej podłogi na płytki z nowoczesnym systemem ogrzewania podłogowego. Już jesienią tego samego roku parafianie mogli cieszyć się przyjemnym ciepłem. Inwestycje te sprawiły, że wnętrze świątyni stało się jaśniejsze, a jej atmosfera uległa znaczącej poprawie.
Wzbogacenie Wystroju Świątyni
Wnętrze kościoła zostało również wzbogacone o nowe figurki świętych, portrety i obrazy, a także witraże przedstawiające postaci historyczne związane ze świątynią w Wojdach. W styczniu 2025 roku w kościele zawisł nowy abażur, dodając uroku i podkreślając odnowiony charakter miejsca.
Nowy Projekt: Jednolite Ławki dla Wszystkich
Wśród licznych inicjatyw księdza Daniela Dzikiewicza na uwagę zasługuje również realizacja projektu „jednolite ławki”. Celem jest stworzenie przestrzeni, w której każdy wierny będzie miał zapewnione miejsce siedzące. Ławki, wypełniające niemal całą przestrzeń kościoła, to świadectwo troski proboszcza o komfort i godność wszystkich modlących się.
c.d.n.
Waldemar Chrostowski: „Kapłan według Serca Bożego : księga
pamiątowa dedykowana w Roku
Kapłańskim Księdzu Prałatowi
Józefowi Obrembskiemu”, red. Daniel
Dzikiewicz, Jerzy Witkowski, Wilno
2010 : [recenzja]>>>